مقایسه کمی تولید آمونیاک و تری‌ایندول استیک اسید در جدایه‌های باکتریایی شور، قلیا و شور و قلیاپسند خاک

چکیده جداسازی و شناسایی جدایه‌هایی با خصوصیت PGPR می­تواند برای بهبود رشد گیاهان در مناطق شور مورد استفاده قرار گیرد. به منظور اندازه‌گیری کمی برخی خصوصیات PGPR در جدایه‌های باکتریایی شور، قلیا و شورو قلیاپسند بومی خاک های استان خراسان رضوی، از شش منطقه مختلف، جدایه‌ها جداسازی و خالص‌سازی شدند تا غلظت آمونیاک به روش نسلر اصلاح شده و تری ایندول استیک اسید به روش سالکووسکی در آنها اندازه گیری گردد. جدایه‌های قلیاپسند بیشترین تولید آمونیاک (055/0%) را در بین هر سه گروه باکتری نشان دادند که 5/9 برابر متوسط آن در جدایه‌های شوروقلیاپسند (0058/0 %) و 13 برابر متوسط آن در شورپسندها (004/0 %) بود. اکثر جدایه‌های شور، قلیا و شور و قلیاپسند به ترتیب با میانگین 0003/0، 0001/0 و 0021/0% تولیدکننده IAA بودند که مقدار تولیدی در گروه شور و قلیا حدود 6 برابر شورپسندها و 5/14 برابر قلیاپسندها بود. بررسی معادلات پیش­بینی غلظت آمونیاک و IAA تولیدی به­ترتیب فقط در جدایه‌های شوروقلیاپسند برای تولید آمونیاک (046/0=P) و در جدایه‌های شورپسند برای تولید IAA (015/0=P) تحت تأثیر EC و pH محیط کشت معنی‌دار شد (05/0P≤). معادلات رگرسیون چند متغیره جهت پیش بینی غلظت­های آمونیاک و IAA تولیدی جدایه‌ها تحت تأثیر EC وpH  محیط در غلظت­های بالا و پایین از آمونیاک و IAA از کارایی چندانی برخوردار نبود. استفاده از روش­های نسلر و سالکووسکی پس از کمی تغییرات به دلیل سهولت اجرا و نتایج نسبتاً دقیق آن، قابل توصیه و پیشنهاد در تحقیقات بعدی می­باشد.